Maaf Karin

ਅੱਜ ਰੋਕ ਦਿੱਲਾ ਤੂੰ, ਅੱਖੋਂ ਨੀਰ, ਨਾ ਬਹੇ, ਮਰਜਾਣੇ ਨੂੰ, ਬੇਈਮਾਨ ਜਮਾਨਾ, ਨਾ ਕਹੇ |

ਲਿਖ ‘ਪੰਡਿਤ’ ਸੱਚ੍ਹ ਨਾਲ ਕਾਗਜੀ, ਜੜ ਲਏ, ਸਾਹੀਂ ‘ਜਾਨ’ ਦੇ ਲਿਖੇ ਫ਼ਰਮਾਨ, ਭਰ ਲਏ ||

ਕਲਮ ਮੇਰੀਏ ਹਾਂ ਮੈਂ ਅੱਜ, ਕੁਝ ਲਿਖਣਾ ਚਹੁੰਦਾ,

ਮੇਰੇ ਲਫਜਾਂ ਰਾਹੀਂ ਤੁਹੀਂ ਹੁਣ ਇਨਸਾਫ਼ ਕਰੀਂ |

ਰੋਲ ਦੇਵੀਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ‘ਚ ਜੋ ਖੋਟ ਹੋਵੇ ਦਿਲ ਮੇਰੇ,

ਹੁਣ ਬੈਠ ਤੂੰਹੀ ਹਰ ਸੱਚ ਝੂਠ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਕਰੀਂ ||

ਅੱਜ ਲਿਖਣਾ ਹਾਲ ਉਸ ਖੁਦਾ ਦੇ ਦਿਤੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦਾ,

ਹੋਏ ਗੁਨਾਹਾਂ ਵਿਨਯ ਤੋਂ, ਕਡ ਦਿਲੋਂ, ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ |||

ਕੀ ਕੀਤਾ ਗੁਨਾਹ, ਜੋ ਪਿਆਰ ‘ਜਾਨ’ ਨੂੰ, ਕਰਦਾ ਹਾਂ,

ਲਿੱਖ ਅੱਖਰ ਗੁਲਾਬੀ, ਪਿਆਰ ਦਾ, ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰੀਂ |

ਵਾਂਗ ਦਰਿਆ, ਭਰੀਆ ਨਾਮ ‘ਜਾਨ’ ਰੱਖ ਸਾਹੀਂ ਮੈਂ ਉਸਦਾ,

ਇਸ ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਨਾਏ ਸਲਾਮ ਤੂੰ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਖ ਵਾਰ ਕਰੀਂ ||

ਹਰ ਰਾਹ ਅੱਜ ਕਰਦਾਂ ਹਾਂ, ਪਿੱਛਾ ਉਸਦੇ ਚਲਦੇ, ਕਦਮਾਂ ਦਾ,

ਚਲਦੇ ਚਲਦੇ ਜੇ ਹੋਏ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਮੈਥੋਂ, ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ ||

ਸ਼ਾਯਦ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਮਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ,

ਬਣਾ ਨਿਮਾਣਾ ਖੁਦ ਨੂੰ, ਇਹ ਫਰਿਆਦ ਕਰੀਂ |

ਦਰ ਤੇਰੇ ਮਾਂ, ਸ਼ੀਸ਼ ਝੁਕਾਏ ਅੱਜ, ਮੈਂ ਬੈਠਾ ਹਾਂ,

ਬਖਸ਼ ‘ਜਾਨ’ ਦਾ ਪਿਆਰ, ਮੈਨੂੰ ਆਬਾਦ ਕਰੀਂ ||

ਹੈ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਮੋਲ ਪਤਾ, ਤਾਂ ਦੱਸਿਆ ਮਾਏ ਤੈਨੂੰ,

ਜੋ ਸੱਚ ਸਾਡੇ ਨੇ ਹੋਏ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ |||

ਅੱਜ ਖ਼ਫਾ ਮੈਥੋਂ ਇਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਰ ਹੈ ਬੈਠਾ,

ਉਸ ਭੈਣ ਨੂੰ ਮਨੋਉਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਔਕਾਦ ਕਰੀਂ |

ਓਹ ਆਖਦੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੋਲ ਨਹੀ,

ਨੀ ਕਲਮ ਮੇਰੀਏ ਰੋਕ, ਨਾ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਾਰ ਤਾਰ ਕਰੀਂ ||

ਮੈਂ ਬੈਠਾ ਅੱਜ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ, ਖੋਲ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਦਿਲ ਦੀ,

ਲਿਖੀ ਉਸ ਭੈਣ ਨੂੰ ਵਿਨਂਤੀ, ਨੀ ਭੈਣੇ ਮੈਨੂੰ, ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ |||

ਨਾ ਲਫਜ਼ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ, ਉਸ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਲਈ,

ਨੀ ਕਲਮ ਮੇਰੀਏ ਇਸ ਦਿਲ ਤੇ ਤੂੰ ਐਤਬਾਰ ਕਰੀਂ |

ਮੈਂ ਮੇਹਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਹਰ ਹਾਲ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਦਾ,

ਤੂੰ ਡਿਗ ਪੈਰੀਂ, ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਦੇ, ਉਸਦਾ ਸਤਕਾਰ ਕਰੀਂ ||

ਅੱਜ ਲੰਗਿਆ ਓਹ ਯਾਰ ਮੈਥੋਂ ਜੱਦ ਪਾਸਾ ਵੱਟ ਕਿ,

ਹੋਇਆ ਸਿੱਦਾ ਇਸ ਦਿਲ ਦੇ ਪਾਰ, ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ |||

ਅਖੀਰ ਮੈਂ ਏਹੀ ਹੁਣ ਆਖਣਾ ਚਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,

ਨਾ ਕਲਮ ਮੇਰੀਏ ਕਿਸੇ ਤੇ ਐਸਾ ਵਾਰ ਕਰੀਂ |

ਡੋਲ ਦੇਈ ਸਿਆਹੀ ਹੁਣ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ,

ਲਿਖੇ ਲਫਜਾਂ ‘ਚ ਮੇਰੇ ਬੈਨਤੀ ਦਾ ਵਾਸ ਕਰੀ ||

ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਏਹਮੀਅਤ ਆਪਣੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,

ਹੋਏ ਖ਼ਫਾ ਜੋ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਓਏ ਦਿਲਾ ਮੈਨੂੰ, ਤੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੀਂ ||