Jaan Vi Taithon

ਰਫਲਾਂ ਦੇ ਜੋਰ ਤੇ ਨਹੀ ਗੱਲ ਬਣਦੀ, ਗਲ ਬਣਦੀ ਏ ਜਿਗਰੀ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ,

ਹੌਂਸਲੇ ਤਾਂ ਦਿੱਤੇ ਰੱਬ ਨੇ ਬਥੇਰੇ, ਜੋ ਗੱਲ ਬਣਦੀ ਨ , ਤਲਵਾਰਾਂ ਨਾਲ |

ਪੰਡਿਤ ਤੁਰਦਾ ਤੇ ਸਾਰੇ ਤਕਦੇ ਨੇ ਰੈਂਦੇ, ਏ ਪੱਲ ਹੁੰਦਾ ਮੌਝ ਬਹਾਰਾਂ ਦਾ,

ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਗਾਂ ||

ਉਠ ਤੜਕੇ ਜੇਹੜਾ, ਨਾਂ ਤੇਰਾ ਲੈਂਦਾ, ਰਾਤ ਬੈਦਾ ਦੀਵੇ ਨਾਲ, ਸਹਾਰਾ ਲਾ,
ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਸੁਨ, ਰੁੱਕ ਓਹ ਜਾਂਦਾ, ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਬੈਠ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ, ਰੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਲਾ |
ਰੋਂਦੇ ਨੈਣਾਂ ਤੇ ਵਹਿੰਦੇ ਹੰਜੂਆਂ ਦੀ ਕਹਾਨੀ, ਕੌਣ ਕਰੂ ਪੂਰਾ ਬੋਲ ਕਰਾਰਾਂ ਦਾ,
ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਂਗਾ ||

ਬੈਠ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਾਰਕ ਨੂੰ ਜਾਣਾ, ਯਾਦ ਏ ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਬਾਰਡ ਵਿਖਾਣਾ,

ਹਿੱਕ ਵਿੱਚ ਰਖਿਆ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਵਸਾ ਕੇ, ਕੀਤੇ ਭੁੱਲ ਹੀ ਨਾ ਜਾਈੰ ਪੰਡਿਤ ਮਰਜਾਣਾ |

ਦੂਰ ਤੈਥੋਂ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਬੜਾ ਹਾਂ ਰੋਇਆ, ਹੁਣ ਹਰ ਪੱਲ ਤੈਨੂੰ ਪੁਕਾਰਾਂਗਾ,

ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਂਗਾ ||

ਓਹ ਦਸਵਾਂ ਮਹੀਨਾ ਕਰੇ ਛੱਲੀ ਇਹ ਸੀਨਾ, ਉੱਤੋਂ ਸਮਾਂ ਵੀ ਕਮੀਣਾ ਪਿਆ ਰਾਖ ਬਣ ਜੀਣਾ,
ਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋਹ ਨ ਥੰਮੇ ਇਹ ਪਸੀਨਾ,ਛੱਡ ਹੁਣ ਗਮਾਂ, ਲਹੁ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਪੀਣਾ |
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਕਿੰਝ ਪੱਲ ਪੱਲ ਮਰਿਆ, ਦੱਸ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਪਾਵਾਂਗਾ,
ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਂਗਾ ||

ਨੀ ਤੂੰ ਜਿਓਣ ਦੀ ਲੋ, ਹਾਰੇ ਕਿਥੇ ਗਈ ਖੋ, ਮੈਂ ਰਿਆ ਰੋ ਰੋ, ਹੁਣ ਆਜਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ,

ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਅਨਮੋਲ, ਨ ਜਾਏ ਮੈਂਥੋਂ ਖੋਹ, ਐਨੀ ਗਮਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਵਾਂ ਕਿੰਝ ਬੋਲ |

ਓਹ ਮਹੀਨਾ ਨ ਭੁੱਲੇ ਇਹ ਹੰਝੂ ਜੋ ਡੁੱਲੇ, ਦਿਲ ਡਿਗੀਆਂ ਸੀ ਹੁਲਾਰਾ ਖਾ,

ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਂਗਾ ||

ਤੇਰੇ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਰੱਖੀ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੜਾ ਔਖਾ ਹੈ ਬਿਤਾਨਾ ਇਕ ਪਲ ਮੇਰੇ ਯਾਰ,

ਲੈ ਹੋ ਗਿਆ ਏ ਸਾਲ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ, ਕੀਰੇ ਹੰਝੂ ਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਹੀ ਖਿਆਲ |

ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੈਣੀ ਠੰਡੀ ਲਾਸ਼, ਹੋਣਾ ਸਜਣਾ ਨਾ ਪਾਸ, ਫੇਰ ਕਿਦੇ ਲਈ ਸਾਹ ਬਚਾਵਾਂਗਾ,

ਤੂੰ ਨਿਭੋਉਂਦੀ ਰਹੀਂ ਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ, ਮੈਂ ਜਾਨ ਵੀ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰਾਂਗਾ ||