Daas

ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੰਜਰ ਜ਼ਜਬਾਤਾਂ ਨੇ, ਇਕ ਲਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ,

ਦਿਨ ਦਿਨ ਤੜਪਾ ਤੜਪਾ ਕਿ, ਫਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ |

ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਆਇਆ ਮੈਂ ਸੱਤਗੁਰੂ, ਹੁਣ ਲਾ ਪਾਰ, ਬੇੜਾ ਦੋ ਮੇਰੋ,

ਤੂੰ ਗੁਰੂ, ਮੈਂ ਦਾਸ ਤੇਰੋ, ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ, ਚਾਨੰਨ ਉਸੇਰੋ ||

ਕੀ ਸੀ ਮੈਂ, ਕੀ ਤੋਂਕੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਲਾਂ 'ਚ ਦਿਨ ਸਾਰਾ ਖੋ ਗਿਆ,
ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਰੰਗ ਬਦਲ ਗਏ, ਰੰਗਾ ਦਾ ਮੁਖਿਆ ਕਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ |
ਕਾਲੀ ਕਾਲੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ, ਸਚ੍ਚ ਦਾ ਰੰਗ ਖਲੇਰੋ,
ਤੂੰ ਗੁਰੂ, ਮੈਂ ਦਾਸ ਤੇਰੋ, ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ, ਚਾਨੰਨ ਉਸੇਰੋ ||

ਕਹਿੰਦੇ ਗੁਰੂ , ਉਸ ਖੁਦਾ ਨੇ ਨੇੜੇ, ਉਲਝੇ ਕਾਜ ਸਦਾ ਨਬੇੜੇ,

ਲੈ ਜੋੜ ਹੱਥ ਖੜਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ, ਆਨ ਸ਼ਿਵਾ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਵੇਹੜੇ |

ਪੰਡਿਤ ਗੁਰੂ ਤੇ ਰੱਖੀ ਆਸ ਤੇ, ਹੁਣ ਆਸ ਨਾ ਤੋੜੋ,

ਤੂੰ ਗੁਰੂ, ਮੈਂ ਦਾਸ ਤੇਰੋ, ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ, ਚਾਨੰਨ ਉਸੇਰੋ ||

ਅੱਡ ਝੋਲੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਆਇਆ, ਗੁਰਾਂ ਨੇ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਸੁਣਾਇਆ,

ਲਾ ਕਿ ਡੁਬਕੀ ਕਰਾਂ ਅਰਦਾਸਾਂ, ਤੇਰਾ ਹੀ ਹੁਣ ਨਾਂ ਧਿਆਇਆ |

ਜੋਤ ਅਲੋਕਿਕ ਜਗਾ ਕਿ, ਦੂਰ ਕਰੋ ਇਹ ਹਨੇਰੋ,

ਤੂੰ ਗੁਰੂ, ਮੈਂ ਦਾਸ ਤੇਰੋ, ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ, ਚਾਨੰਨ ਉਸੇਰੋ ||

ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਗੁਰੂ ਬਣਾਇਆ, ਤੂੰ ਹੀ ਸ਼ਿਵਾ ਕਹਿਲਾਇਆ,

ਜੱਗ ਦੀ ਸ਼ੋਟੀ ਸ਼ੋਟੀ ਫਰਿਆਦਾਂ, ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਂ ਪਾਰ ਲਗਾਇਆ |

ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਫਰਿਆਦ ਮੈਂ ਲੈ ਕਿ , ਆਇਆ ਦਰ ਤੇਰੋ,

ਤੂੰ ਗੁਰੂ, ਮੈਂ ਦਾਸ ਤੇਰੋ, ਘੋਰ ਹਨੇਰਾ, ਚਾਨੰਨ ਉਸੇਰੋ ||