

ਸਮਾਜ ਬਣਾ ਇਸਦੇ ਰੰਗ ਵੇਹਂਦੀ, ਇਹ ਹਰ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਨੂੰ ਸੁਲਹੀ ਟੰਗ ਦੈਂਦੀ ||
ਐਥੇ ਰਾਧਾ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰੇ, ਤੇ ਵੈਸੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਕਹਿੰਦੀ,
ਪੰਡਿਤ ਖਲੋ ਜ਼ਰਾ ਸਮਝਾ ਮੈਨੂੰ, ਆਖਿਰ ਕਿਓਂ ਦੁਨੀਆਂ ਖੁਸੀਆਂ ਡੰਗ
ਲੈਂਦੀ ||
ਕਿਥੇ ਗਏ ਅਮਬਰ ਦੇ
ਤਾਰੇ, ਦਿਲ ਬੈਠਾ ਅਵਾਜਾਂ ਮਾਰੇ,
ਬੈਠ ਅੱਜ ਰੱਬ ਦੇ
ਦਵਾਰੇ, ਭਾਲਦੇ ਰਹੀਏ ਤੇਰੇ ਸਹਾਰੇ |
ਸੁੰਨਾ ਸੁੰਨਾ ਜੱਗ
ਮੇਰਾ, ਤੂੰ ਕੱਦ ਆਬਾਦ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ
ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਜੱਦ ਦਾ ਤੈਥੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਬੜਾ ਹੀ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ,
ਲਿੱਖ ਲਿੱਖ ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਅੱਜ ਪੰਡਿਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ |
ਤੇਰੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਪੰਡਿਤ, ਹਰ ਸਾਹ ਫਰਿਆਦ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਵੇਖੀਆਂ ਇਸ ਜੱਗ
ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ, ਮਾਰ ਕੇ ਮੱਲ ਬਹਿ ਜਾਨ ਇਹ ਤੂਤਾਂ,
ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ
ਉਡਾਉਣ ਲਈ, ਬਣ ਬਹਿੰਦੇ ਜਾਨਵਰ ਭੁੱਖਾ |
ਤੇਰੀ ਆਣ ਬਚਾਉਣ
ਲਈ, ਤੱਤੀ ਲੋਹ ਜ਼ਜਬਾਤ ਧਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ
ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਲਿੱਖ ਰਿਆ ਮੈਂ ਚੰਦ ਇਹ ਸਤਰਾਂ, ਜੱਗ ਬੜਾ ਏ ਬੇਕਦਰਾ,
ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਤੇ ਸਾਹ ਵੰਡਾਉਂਦੇ, ਬਾਕੀ ਮਾਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਟੱਕਰਾਂ |
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੀਤੀ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਨੀ, ਓਹ ਕੀ ਹੁਣ ਬਾਅਦ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਪੰਡਿਤ ਬਣ ਗਿਆ
ਲਿਖਾਰੀ, ਲਿਖ ਦੇਵਾਂਗਾ ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਰੀ,
ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ ਨੇੜੇ
ਸਾਡੀ ਯਾਰੀ, ਖਿਚ ਲਈ ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ |
ਪੜ ਪੜ ਰੋਣਗੇ
ਸਾਰੇ, ਐਨੀ ਔਕਾਦ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ
ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਜਿਸਮ ਚੰਦ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਠੇਲਾ, ਕੱਟ ਲੈ ਪੰਡਿਤ ਕੁਵੇਲਾ,
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਜਿਓਣਾ ਮਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਵੇਲਾ |
ਮੁੱਕ ਜਾਣੀ ਇਹ ਜਿੰਦ, ਫਿਰ ਜੱਗ ਇਹਨੂੰ ਰਾਖ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਮਹਿਕ ਮਹੀਨੇ ਨਾ
ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਝੂਠੀ ਦੁਨਿਆ ਸਚ੍ਚ ਨਾ ਕਹਿੰਦੀ,
ਇਹ ਜਿੰਦ ਹੁਣ ਰੱਬ
ਦੇ ਬਹਿੰਦੀ, ਉਸ ਖੁਦਾ ਨਾਂ ਹੀ ਜਾਪਦੀ ਰਿਹੰਦੀ |
ਛੱਡ ਫੇਰ ਇਹ
ਜੂਹਾਂ, ਉਸ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ
ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
ਪੈਸਾ, ਔਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀ ਜਾਣਾ, ਨਾਂ ਪੰਡਿਤ ਕੁਛ ਚਿਰ ਰਹਿ ਜਾਣਾ,
ਦੌਲਤ ਮਹੋਬਤ ਵਾਲੀ ਸਾਡਾ, ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਬਾਣੁ ਪਰਛਾਵਾਂ |
ਇਸ ਕਮਲੇ ਜੱਗ ਵਿਚ ਨਾ ਕੋਈ, ਨਾ ਕੋਈ ਸਾਥ ਚਲੁ,
ਤੈਨੂੰ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰੁ |
![]() | © Viney Pushkarna |
www.fb.com/writerpandit
Social Plugin